Rozważanie Słowa Bożego na drugi tydzień Adwentu

            CHODZIĆ W DUCHU ŚWIETYM

8 grudnia 2024, niedziela – uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP 

Rdz 3,9-20; Ps 98,1-4; Rz 15,4–9; Łk 1,26-38 

OCZEKIWAĆ PANA,  TO PROSIĆ O ŁASKĘ WIARY, KTÓRA PRZENOSI GÓRY  Łk 1, 35-37 

Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.   

Trudno nam uwierzyć, że dla Boga nie ma nic niemożliwego, gdy chodzi o nas. Już dawno oswoiliśmy się z tym, że Maryja poczęła Jezusa bez udziału mężczyzny, choć po ludzku jest to niemożliwe. Fakt, że Sara w wieku 90 lat urodziła syna Izaaka przyjmujemy za pewnik, ale wątpimy, że dla nas Bóg żywy także ma moc uczynić wielkie cuda. Prośmy zatem Jezusa o łaskę wiary, która przenosi góry.   

Jakich cudów pragniesz w swoim życiu? Dlaczego nie jest to możliwe dla ciebie w wierze? Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za wiarę, która przenosi góry. Dziękuję, że dla Ciebie wszystko jest możliwe. 

9 grudnia 2024, poniedziałek   Iz 35,1-10;Ps 85,9-14;Łk 5,17-26 

OCZEKIWAĆ PANA, TO DOKONYWAĆ WYBORÓW Iz 35, 1-4a 

Niech się rozweselą pustynia i spieczona ziemia, niech się raduje step i niech rozkwitnie! Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech się rozraduje, skacząc i wykrzykując z uciechy. Chwałą Libanu ją obdarzono, ozdobą Karmelu i Szaronu. Oni zobaczą chwałę Pana, wspaniałość naszego Boga. Pokrzepcie ręce osłabłe, wzmocnijcie kolana omdlałe! Powiedzcie małodusznym: odwagi! Nie bójcie się!  

Bóg przynosi życie i jest zawsze po stronie człowieka. Bóg zawsze pragnie dla nas dobra. Niekiedy tym dobrem będzie doświadczenie bardzo trudnej sytuacji, aby odciąć się od zła, w którym jesteśmy zanurzeni. Bóg zawsze przychodzi z życiem, ale to człowiek dokonuje wyboru.   

Czy potrafisz spoglądać na trudne sytuacje oczami wiary? Czy wiesz, co chce ci powiedzieć Bóg przez te sytuacje? Jak na te wezwanie odpowiadasz? Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci, że zapraszasz mnie do dokonywania wyborów w moim życiu i opowiedzenia się za Tobą. 

10 grudnia 2024, wtorek  Iz 40,1-11; Ps 96,1-13; Mt 18,12-14 

OCZEKIWAĆ PANA, TO ODKRYĆ POTRZEBĘ POKUTY Iz 40, 1-2 

„Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud!” – mówi wasz Bóg. „Przemawiajcie do serca Jeruzalem i wołajcie do niego, że czas jego służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z ręki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy”.   

Zapomnieliśmy już, że każdy grzech w naszym życiu domaga się pokuty. Możemy przyśpieszyć naszą radość, gdy wejdziemy świadomie najpierw w prawdę o naszym grzechu, a później w pokutę za ten grzech. Pokuta bowiem zamyka skutki naszego grzechu. Prośmy zatem Boga żywego o odkrycie łaski pokuty w swoim życiu.  

Czy odkryłeś sens pokuty w swoim życiu? Czy pokutujesz za swoje grzechy? Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za łaskę pokuty w moim życiu. Dziękuję za nowe życie.  

11 grudnia 2024, środa Iz 40,25-31; Ps 103,1-10; Mt 11,28-30 OCZEKIWAĆ PANA, TO WZRASTAĆ W ZAUFANIU Iz 40, 28-31 

Pan – to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, jego mądrość jest niezgłębiona. On daje siłę zmęczonemu i pomnaża moc bezsilnego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się, słabnąc, młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.  

Dla Boga żywego wszystko jest możliwe. Tylko potrzebujemy wzrastać w zaufaniu do Niego. On pragnie dla nas zawsze dobra. On pragnie nas obdarzyć każdym z darów, którego potrzebujemy. Zacznijmy zatem wołać: 

Jezu, ufam Tobie! Jezu, pragnę zawsze Ci ufać!   

Czy wzrastasz w zaufaniu do Boga żywego? Czy prosisz o łaskę zaufania? Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci, że uczysz mnie zaufania do Ciebie. Dziękuję za wszystkie doświadczenia, które domagają się zaufania do Ciebie.  

12 grudnia 2024, czwartek    Iz 41,13-20; Ps 145,1-13; Mt 11,11-15 

OCZEKIWAĆ PANA, TO UCZYĆ SIĘ POKONYWAĆ SWOJE LĘKI Iz 41, 13-16 

Ja, Pan, twój Bóg, ująłem twą prawicę, mówiąc ci: „Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą”. Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam – mówi Pan – odkupicielem twoim – Święty Izraela. Oto Ja przemieniam cię w młockarskie sanie, nowe, o podwójnym rzędzie zębów: ty zmłócisz i pokruszysz góry, zamienisz pagórki w drobną sieczkę; ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trąba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz się w Panu, chlubić się będziesz w Świętym Izraela. 

Lęki towarzyszą nam w różnych okolicznościach i zagrożeniach życiowych. Lęków doświadcza każdy człowiek, nawet Jezus. Pokonuje się je najskuteczniej przez wiarę. Nie bez powodu prorok Izajasz woła do nas w imieniu Boga żywego: Nie lękaj się, przychodzę ci z pomoc. Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam. Wołajmy zatem: Jezu, ufam Tobie!  

Z jakimi lękami borykasz się w swoim życiu? Jak je pokonujesz? Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary, dzięki któremu mogę pokonywać swoje lęki.  

13 grudnia 2024, piątek     Iz 48,17-19; Ps 1,1-6; Mt 11,16-19 

OCZEKIWAĆ PANA I JEGO POKOJU Iz 48, 17b-18 

Ja jestem Pan, twój Bóg, pouczający cię o tym, co pożyteczne, kierujący tobą na drodze, którą kroczysz. O, gdybyś zważał na me przykazania, stałby się pokój twój jak rzeka, a sprawiedliwość twoja jak morskie fale.   

Oczekiwać Boga żywego, to oczekiwać pokoju. On jest Pokojem i źródłem pokoju. Pierwszym darem, który przynosi Jezus zmartwychwstały jest właśnie pokój. Pokój to doświadczenie fundamentalne dla człowieka, ponieważ umożliwia człowiekowi normalne funkcjonowanie i realizowanie swoich zadań. Pokój rodzi się w naszym sercu, gdy przestrzegamy Bożych przykazań, które rodzą życie. Prośmy zatem o dar pokoju.  

Czy szukasz pokoju w swoim życiu? Czy na co dzień cieszysz się darem pokoju? Co zaburza twój pokój? Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za dar 

 pokoju. Dziękuję, że uczysz mnie szukać pokoju.  

14 grudnia 2024, sobota   Syr 48,1-11; Ps 80,2-19; Mt 17,10-13 

OCZEKIWAĆ PANA I JEGO OGNIA Syr 48, 1-3 

Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. on głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień.   

Jezus przyszedł rzucić ogień na ziemię. Ogień to Duch Święty, który oczyszcza, rozgrzewa i rozpala. Duch Święty powołuje i rozpala proroków. Duch Święty rozpala Kościół do realizowania Jego misji. Duch Święty to ogień rodzący napęd do realizowania chrześcijańskiego powołaniu w naszym życiu.  

Czy modlisz się o ogień w swoim życiu? Czy oczekujesz ognia w swoim życiu? Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za upragniony ogień. Dziękuję za Twojego Ducha Świętego.